“โลกสองใบ” เป็นคำที่มักถูกใช้อธิบายในบริบทความรัก ความเจ้าชู้ นอกใจ แต่ปัจจุบันสังคมไทยบรรจุด้วย “โลกสองใบ” ผ่านบริบทของขั้วการเมืองและชนชั้น

วันที่ 14 ตุลาคม เป็นวันแรกที่ “ประชาชนปลดแอก” นัดชุมนุมอีกครั้ง หลังข้อเรียกร้องที่ยื่นให้ตัวแทนองคมนตรีไม่ได้รับการตอบรับ วันนั้น ผมประชุมช่วงเช้าในย่านธุรกิจของมหานครกรุงเทพ คนที่เข้าประชุมแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนม นั่งในห้องแอร์ จิบกาแฟราคาแพง

พักประชุมตอนเที่ยง ผมรีบนั่งวินมอเตอร์ไซต์ไปอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย อากาศที่ร้อนจัดในช่วงเที่ยงวัน ผนวกกับการปราศรัยของแกนนำ และการเผชิญหน้ากันระหว่างกลุ่มการเมืองสองกลุ่ม ทำให้บรรยากาศโดยรอบอนุสาวรีย์ครุกรุ่นราวกับภูเขาไฟที่พร้อมปะทุทุกเมื่อ

และเป็นอย่างที่คาด เมื่อเส้นบางๆที่แบ่งระหว่างสองม็อบขาดสะบั้น ตำรวจเพียงสองสามนายไม่สามารถควบคุมฝูงชนได้ คนสองกลุ่มเข้าปะทะกัน เกิดชุลมุนหลายสิบนาที บรรยากาศเต็มไปด้วยความสับสนและวุ่นวาย

เมื่อเหตุการณ์สงบลง ผมนั่งวินกลับไปประชุม ระยะห่างกันเพียงไม่ถึงสิบนาทีจากที่ชุมนุมถึงห้องประชุม

แต่บรรยากาศต่างกันดั่งอยู่ “คนละโลก”

ผู้ร่วมประชุมนั่งจิบชาในห้องแอร์ โซนร้านค้าโดยรอบมีผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยด้วยรอยยิ้ม ร้านอาหารคราครั่งไปด้วยผู้คนดั่งเช่นเคย

เช่นเดียวกับเหตุการณ์สลายการชุมนุมคืนวันที่ 16 ตุลาคม เสื้อผ้าผมเปียกชุ่ม ด้วยสายฝนและละอองน้ำจากรถสลายการชุมนุม สภาพจิตใจยังคงขุ่นมัวกับภาพนักเรียนสั่นเทาด้วยความกลัว

ผมเดินผ่านร้านอาหารและบาร์ที่เรียงรายสองฟากฝั่งระหว่างทางกลับ สิ่งที่เห็นไม่กี่นาทีก่อนหน้า ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับภาพของผู้คนในร้านอาหาร เสียงร้องของผู้ชุมนุมกลายเป็นเสียงหัวเราะ เสียงหวอของรถตำรวจเปลี่ยนเป็นบทเพลงที่ขับกล่อมผู้ใช้บริการในร้าน

ความแตกต่างระหว่างสองโลกนี้เปรียบเสมือนภาพแทนของสภาพสังคมไทยในปัจจุบัน หลายสิ่งถูกแบ่งออกเป็นสองขั้ว ไม่ว่าจะเป็นแนวคิดทางการเมือง หรือช่องว่างทางชนชั้น

เมื่อคนกลุ่มหนึ่งไม่แยแสข้อเสนอทางการเมืองของคนอีกกลุ่ม

เมื่อคนจำนวนหนึ่งใช้ชีวิตสุขสบาย ขณะที่คนอีกกลุ่มอยู่อย่างอดมื้อกินมื้อ

ขั้วสองขั้วนับวันจะยิ่งทวีความห่างขึ้นเรื่อยๆ และได้กลายเป็นโลกคู่ขนาน ภายใต้ฟ้าที่เรียกว่าประเทศไทย

คำถามต่อไป เราจะมีวันที่ได้เห็นโลกสองขั้ว ภายใต้ฟ้าเดียวกัน เข้าใจซึ่งกันเเละกัน เเละพร้อมร่วมกันลดช่องว่างระหว่างขั้วให้เหลือน้อยลงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เราจะสามารถทำได้หรือไม่

นี้อาจเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ หากเเต่ต้องเป็นหน้าที่ของรัฐ ที่จะต้องลงมือ ลดช่องว่างตรงนี้ให้เหลือน้อยลงที่สุดเท่าที่ทำได้

Written by The Features Editorial Team